اثرات پیام رسان ها برای اقتصاد ایران
عصر لینك: با عنایت به قابلیت فضای مجازی در توسعه اقتصادی، اقبال مردم به پیام رسان های بومی فواید فراوانی برای توسعه اقتصادی كشور دارد و می تواند اقتصاد ایران را بر اساس اقتصاد دیجیتال رشد دهد.
به گزارش عصر لینك به نقل از ایسنا، با مروری بر تاریخچه استفاده از اینترنت در ایران مشخص می گردد كه اوج مصرف پهنای باند در كشور به فعالیت پیام رسان های اجتماعی برمی گردد؛ پیام رسان بخش عمده ای از اوقات فراغت مردم را پر كرده و كسب وكارهای زیادی را هم بوجود آورده و از این جهت لازم است حوزه پیام رسان اجتماعی و اثرات بومی سازی آن مورد بررسی قرار گیرد.
دسترسی به خدمات ویژه اقتصاد ایران
با توسعه خدمات فضای مجازی، ارتباطات آنلاین با نیازهای واقعی انسان ها درهم می آمیزد و می تواند خدماتی در هر دو عرصه عرضه نماید. این امكان تنها زمانی محتمل خواهد بود كه خدمات مجازی در جغرافیای یك كشور به گونه ای تعریف شود كه بتواند ارتباطات منسجم با بخش واقعی اقتصاد داشته باشد. پیام رسان خارجی از آن جهت كه در بدنه اقتصاد یك كشور تعریف نمی گردد، نمی تواند خدمات مهمی مانند امور مالی را عرضه نماید.
این در شرایطی است كه پیام رسان ها در جهان به سمت عرضه انواع خدمات در حوزه های مختلف هستند؛ به صورت مثال تراكنش های مورد نیاز در خریدهای روزمره افراد در دنیای واقعی تا حدی با اعتبار دیجیتالی ایشان درهم آمیخته است و در نتیجه كاربران تنها با استفاده از كیف پول خود می توانند از خدمات متنوع بهره مند شوند.
درصورتی كه پیام رسان یا هر خدمت دهنده خارجی نتواند جایگاه خویش را در اقتصاد یك كشور تعیین كند و خصوصاً به حوزه تراكنش بانكی متصل شود، در عرضه این گونه از خدمات موفق نخواهد بود. برای خروج از این مشكل دو راه حل وجود دارد: تولید دفتر پیام رسان خارجی در جغرافیای كشور (كه به علت مشكلات تحریم حدودا ناممكن است.) دوم راه اندازی پیام رسان بومی؛ هم اكنون از یك سو پیام رسان خارجی در بدنه اقتصادی كشور تعریف نشده و توان عرضه این گونه خدمات را ندارد و از جانب دیگر با قدرت گرفتن پیام رسان خارجی، پیام رسان بومی قدرت رقابت و جذب كاربر را از دست داده است؛ در نتیجه بخش هایی از صنعت كه با پیام رسان بومی معنادار است، در بازار شكل نمی گیرد.
بهره مندی از مزایای اقتصاد محتوا
یكی از مزایای توسعه پیام رسان، تولید محتوای انبوه توسط كاربران است. اگر محتوا در فضای مجازی را از كالاهای قابل تولید، توزیع و مصرف بدانیم، اقتصادی كه حول آن شكل می گیرد را می توان اقتصاد محتوا نام گذاری كرد. در این اقتصاد، محتوا یك بار تولید می گردد و چندین بار فروش می رود و همینطور هزینه توسعه و ارتقای هر كالا و خدمت محتوایی بسیار پایین تر از درآمد آن است، شناخت تقاضا و نیاز بازار به راحتی در آن ممكن است، داده و تحلیل آن از مهم ترین دارایی های دارندگان كسب وكار و كشورهاست.
در دنیای امروز تولید محتوا و نشر آن بر بستر فضای مجازی یا مستقیماً برای فروش و درآمدزایی صورت می گیرد و یا برای اهداف دیگری ازجمله معرفی كسب وكار و فرهنگ سازی به كار بردن یك محصول انجام می گردد. طبق آمارهای رسمی جهانی، در سال 2013 در حوزه تولید محتوا 106 میلیارد دلار ارزش افزوده بوجود آمده است. این میزان در سال 2016 تنها در حوزه بازی آنلاین عددی معادل 100 میلیارد دلار است. اگر ایران تنها یك درصد از مزایای این اقتصاد را دارا باشد می تواند تحولی عظیم در تولید ناخالص داخلی خود تولید كند.
یكی از نیازهای مهم در هر اقتصاد وجود آمار و اطلاعات دقیق از بازار است؛ میزان مصرف، میزان و كیفیت تولید، هزینه ها، دانش ردوبدل شده و خیلی از اطلاعات مشابه، ابزاری برای سیاست گذاری خرد و كلان در سطح جامعه و توسعه یك كسب وكار به حساب می آید. با توسعه مراكز اقتصادی مجازی بخصوص پیام رسان های بومی، می توان رسیدن به اهدافی ازجمله شناخت بازار برای هریك از كسب وكارها و سیاست گذاری در این خصوص را ممكن كرد.
به علاوه پیام رسان بومی می تواند این خدمت را به راحتی و با اثربخشی بالا در بدنه كسب وكار داخلی عرضه نماید زیرا هم از قابلیت های پردازش كلان داده برخوردار می باشد و هم در جغرافیای اقتصادی ایران بهینه می گردد.
همینطور یكی از جنبه ها و روش های شناخت نیاز بازار، بررسی نقدهایی است كه توسط كاربران عرضه می گردد. فرض كنید تعداد زیادی از كاربران از عرضه یك خدمت شركت الف شكایت دارند و شركت الف هم از این مشكلات بی خبر است؛ پیام رسان بومی، می تواند با جمع بندی این داده ها و تحلیل كلان آن، مشكلات به اشتراك گذاشته شده را به شركت عرضه نماید تا تولیدات مناسب تری را در بازار عرضه نماید.
قدم اول در ورود كسب وكارها به فضای مجازی، استفاده از امكاناتی چون سایت یا پیام رسان تنها برای تبلیغات و معرفی محصولات و ارتباط با مشتریان است. با گذر از این مرحله می توان ارتباطات بین كارمندان و هم میان زنجیره های متصل به یك كسب وكار را در فضای مجازی تولید كرد. باآنكه تحقق این امر كمی مشكل است اما بدین معناست كه پیگیری كارهای در رابطه با زنجیره تولید و توزیع در بستر یك پیام رسان و به صورت تقسیم كار مبتنی بر زمان و فعالیت صورت گیرد. یك پیام رسان بومی ازآن جهت كه كسب وكارهای داخلی را به خوبی می شناسد و یا می تواند با تحقیقات هدفمند به آن دست یابد، در عرضه این گونه خدمات توانمندتر از پیام رسان خارجی عمل خواهد نمود.
اثرات پیام رسان برای اقتصاد كلان
تولید و توسعه كسب وكار همواره سبب بهبود بخشی از اقتصاد می گردد؛ در این میان پیام رسان از آن جهت كه كاربران زیادی دارد، محتوای ردوبدل شده در آن غالباً توسط همان كاربران تولید می گردد و سایر كسب وكارها می توانند از قابلیت های آن استفاده كنند، بسیار در بهبود بخش هایی از اقتصاد ایران مؤثر خواهد بود. افزایش تولید ناخالص داخلی به صورت مستقیم و غیرمستقیم، تولید اشتغال، ارتقای سطح نیروی كار، جذب سرمایه داخلی و خارجی، جذب درآمد از بازارهای خارجی، ازجمله خصوصیت هایی است كه در پیام رسان بومی وجود دارد و سبب توسعه اقتصاد كلان كشور می گردد. در ادامه بعضی از اثرات توسعه پیام رسان بومی بر اقتصاد كلان برشمرده شده است.
افزایش تولید ناخالص داخلی
نیازی به توضیح ندارد كه تولید و حفظ یك كسب وكار به معنای تولید درآمد و افزایش درآمد ناخالص داخلی (GDP) است. با اشباع اقتصاد جهانی در حوزه كالا و خدمات در اعصار گذشته، امروزه محصولات مجازی می تواند اقتصاد جهانی را متحول كند. سرمایه گذاران در تمام نقاط جهان به فكر توسعه فعالیت های خود در فضای مجازی می باشند. از این رو با عنایت به اینكه اقتصاد ایران هم از این مورد مستثنا نیست و با تولید كسب وكارهای نوین در آن، می توان درآمد ملی را افزایش داد، لازم است برای ورود به اقتصاد فضای مجازی برنامه ریزی مدون و معطوف به هدف داشت. در كشورهای پیشرو بلحاظ اقتصاد فضای مجازی، درصد اقتصاد اینترنتی از حجم كل اقتصاد ایشان تا 12.4 گزارش شده است كه عدد قابل توجهی است.
پیش بینی می گردد در سال 2017 میزان درآمد حاصله در شبكه های اجتماعی 36.69 میلیارد دلار باشد. با عنایت به گستردگی استفاده كاربران ایرانی از این خدمات و یك درصد جمعیت جهان در كشور، ظرفیت جذب بیش از یك درصد این درآمد برای اقتصاد ایران دور از تصور نیست؛ ازاین رو با یك تصمیم درست می توان عددی معادل 4 میلیارد دلار كه تقریباً یك درصد از تولید ناخالص داخلی است را برای كشور تولید كرد.
ارتباطات و خدمات داخلی اداری
تأمین امنیت داده برای كاربران خصوصاً كاربران دولتی بسیار مهم است. یكی از چالش های موجود در پیام رسان و خدمات خارجی در اختیار نبودن تأمین امنیت اطلاعات و داده است. تا زمانی كه امنیت این داده تأیید نشود خیلی از خدمات دولتی و ارتباطات درون دستگاهی كه مقدمه خدمات است رخ نخواهد داد. از چت دونفره و تبادل فایل بین ایشان گرفته تا تبادل اسناد ملی، هویتی و اقتصادی نیازمند تأمین امنیت است.
این خدمات هم با مشكلاتی روبروست كه بخش عمده آن به قابلیت های فنی پایین این خدمات مرتبط می گردد. این در شرایطی است كه امروزه در پیام رسان، زمانی كه یك پیام منتقل می شود، كاربر از ارسال شدن یا نشدن آن، خوانده شدن یا نشده آن و همینطور پاسخ دادن یا ندادن به آن، به سهولت قابل مشاهده می باشد. ازاین رو پیام رسان بومی می تواند گلوگاهی برای توسعه خدمات عمومی كشور باشد.
علاوه بر خدماتی كه ممكن است برای مردم اتفاق افتد، تبادلات درون اداری كه در روز شاید میلیون ها تبادل و گفتگو باشد، امری بسیار مهم است. شاید كسی نتواند انكار كند كه امروزه خیلی از تبادلات شغلی و اداری در پیام رسان ها و بخصوص تلگرام صورت می گیرد. این مورد در ادارات دولتی و غیردولتی هم صادق است و درصورتی كه بخواهیم این موارد از دسترسی (شنود) كشورهای رقیب و دشمن دور باشد، لازم است آنها را به فضای امن داخلی جابجا نماییم.
امكان ورود ارز با جذب كاربر خارجی
ارزآوری یعنی صادرات كالا به خارج از كشور؛ این مهم در حوزه خدمات هم قابل تعریف است. به صورت مثال خدمات سلامت الكترونیك و گردشگری سلامت ازجمله مواردی است كه ایران در آن دارای مزیت است و در سال های گذشته توانسته است افراد زیادی از كشورهای همسایه و اروپا را تحت پوشش قرار دهد. اگر پیام رسان های خارجی توانسته اند در كشورهای هدف به جذب كاربر موفق شوند، اگر خدمات مختلف گوگل سبب خروج ارز از كشور می شود، در این حالت روند معكوس تنها با توسعه خدمات داخلی مانند پیام رسان بومی، آن هم با نگاه به مخاطبان خارجی، معنادار است.
ارتقای دانش، فناوری و مهاجرت معكوس نخبگان
افزایش واردات برخی محصولات، سهل الوصول تر و باكیفیت تر از تولید داخلی آن ها به نظر می رسد، اما تولید بومی، مزیت هایی برای اقتصاد هر كشور دارد كه واردات به هیچ عنوان از آن مزیت ها برخوردار نیست. چگونه می توان خدمات پركاربرد كاربران ایرانی را كسب وكارهایی بدون مزیت دانست؟ در خیلی از كسب وكارهای پردرآمد و دارای مخاطب بالا، هر كشور می تواند مزیتی نسبی را برای خود تعریف كند.
این مورد در مقوله دانش بسیار متفاوت می باشد. اگر در كشور برای برخی كالا و خدمات مزیت تولیدی نداشته باشیم اما بدانیم این كالا یا خدمت به صورت مستقیم یا با تكمیل سایر چرخه های یك صنعت در آینده می تواند به اقتصاد كشور كمك نماید و مزیت تولید كند، راه اندازی آن را از امروز می توان جزو فعالیت های دارای مزیت تلقی كرد. همینطور این امر می تواند در قالب پروژه های دانشگاهی تعریف شود كه دانشجویان و اساتید دانشگاه را وارد تحقیقات نوین، به روز و كارآمد كند.
ایران در بعضی محصولات و خدمات، دارای برند منطقه ای و حتی جهانی است. در حوزه فضای مجازی هم باآنكه اخیرا وارد این عرصه شده است اما می تواند به تولید و صادرات خدمات در رابطه با این اقتصاد بپردازد. هم اكنون برخی خدمات و پلتفرم های داخلی توانسته اند بازار كشورهای همسایه را به دست گیرند. در نتیجه در حوزه پیام رسانی، بعید نیست كه با برنامه ریزی دقیق و كارآمد بتوان سهمی از بازار كشورهای همسایه و حتی سایر كشورها را به دست آورد.
جذب سرمایه خارجی و سرمایه سرگردان داخلی
هر كسب وكار علاوه بر نیروی انسانی و دانش، نیازمند سرمایه است؛ جذب سرمایه هم بدون وجود بستر آن یعنی كسب وكاری كه بتواند سودآوری مناسبی داشته باشد، معنا ندارد. با توسعه هر كسب وكار، به میزان نیاز آن سرمایه جذب می گردد كه این سرمایه می تواند داخلی و یا خارجی باشد. آمارها نشان داده است كه جذب سرمایه خارجی در ایران بسیار اندك است.
باآنكه جذب سرمایه خارجی مهم است اما نكته اساسی تر، جذب سرمایه های سرگردان داخلی است؛ سرگردانی سرمایه ها و ورود آن به بازارهای تورم زا و كالاهای كمیاب سبب برهم خورد امور اقتصادی كشور می گردد كه راه اندازی كسب وكارهای نوین و جذب سرمایه برای توسعه آن می تواند از این خطر جلوگیری كند. در حقیقت اگر اقتصادی به درستی عمل كند و كسب وكارهای آن رونق داشته باشد، می توان امید داشت كه مدیریت پول و در نتیجه تبعات اقتصادی آن در كشور آسان است.
با عنایت به اقبال كاربران ایرانی به پیام رسان، توسعه پیام رسان بومی توجیه اقتصادی دارد، درنتیجه از یك سو می تواند به جذب سرمایه داخلی و مدیریت سرمایه های سرگردان كمك نماید و از جانب دیگر سرمایه خارجی جذب نماید. در هر دو صورت اقتصاد كشور به میزان قدرت این خدمات توسعه خواهد داشت. تلگرام بعنوان یك پیام رسان خارجی و با تاكید بر كاربرانی كه از سایر كشورها مانند ایران دارد، توانسته است به میزان 1.7 میلیارد دلار تنها برای فروش ارز دیجیتال خود سرمایه جذب نماید. این مهم به توانمندی بالای یك خدمت مجازی در تحول اقتصادی اشاره دارد.
در انتها توسعه هر صنعت نیازمند توسعه فعالیت های مجاور آن است؛ با فعال شدن كشاورزی در یك زمین بلااستفاده، به تدریج فعالیت های در رابطه با كاشت، داشت و برداشت هم بوجود آمده و توسعه می یابد. اگر قبول نماییم صنایع نوین می توانند موتور محركه ای برای تولید فعالیت های جانبی جدید باشند، توسعه اقتصاد فضای مجازی و ازجمله پیام رسان بومی می تواند كسب وكارهای زیادی در اقتصاد ایران تولید كند و به توسعه كسب وكارهای موجود هم كمك نماید. ازاین رو یكی از سیاست های مهم هر دولتی می تواند كمك به توسعه اقتصاد فضای مجازی و هم اكنون، توسعه پیام رسان های بومی باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب