دغدغه های شغلی،
آمدیم دیدیم دكل را دزدیده اند!
«چند ماه پیش یكی از كارگرای اهل گلوگاه مازندران از ارتفاع ۳۶ متری افتاد پایین مُرد. یكی دیگه از كارگرا رو هم برق گرفت. وقتی بالای دكل بود رعد و برق زد خشكش كرد. پیمانكارا، كارگرا رو بیمه نمی كنن. هیچكسم مسئولیت مرگ اونایی كه روی دكل كار می كننو گردن نمی گیره. جالب اینجاست كه همه دكلا و تجهیزاتش بیمه ان!»
۱۰ سالی می شود که از دکل هایی که بالای پشت بام ها یا در بیابان ها نصب می شوند، بالا می رود؛ دکل هایی که ارتفاع آنها از ۹ متر آغاز می شود و به ۱۲۰ متر هم می رسد. خودش هم نمی داند عنوان شغلش چیست و در نهایت می گوید، بنویس «راه اندازی تجیهزات دکل های مخابراتی» که شامل نصب و تجهیز دکل می شود.
برای آنکه مشکلی در کارش به وجود نیاید دوست ندارد اسمش بیاید، بنابراین هم از اسم مستعار برای وی در این گزارش استفاده کردم اما حرف های زیادی درباره سختی های شغلش دارد. هم دکل مخابراتی نصب می کند و هم برای تجهیز آن و نصب آنتن و ماکروویو باید در ارتفاع کار کند. قبلا کارهای مربوط به برق انجام می داده و بعدها با پروژه ای برای نصب کابل برق دکل ها آشنا می شود و کار را تجربی یاد می گیرد. در پروژه دیگری بعنوان راننده مشغول می شود و همانجا به زور، با سختی و ترس از ارتفاع وارد این کار می شود. «آرین» تا ارتفاع ۹۰ متر بالا رفته است: «بیشتر کسایی که روی نصب و تجهیز دکلای مخابراتی کار می کنن ساکن مازندران و منطقه های «خورشید کُلا» و «گلوگاه» هستن و از بچگی وارد این کار میشن. در واقع با دکل بزرگ میشن و به نظر میرسه این شغل ارثی بهشون رسیده. کارو از پدربزرگا و پدراشون که روی دکلای برق کار می کردن یاد گرفتن. من هم کارمو با یکی از اونا شروع کردم.»
ابزار کارشان را در کیسه ای که به کمر می بندند می گذارند و از دکل بالا می روند. گاهی اوقات آنقدر کار طولانی می شود که مجبورند از بامداد تا شب در ارتفاع کار کنند. بنابراین همکارانشان که پایین کار می کنند مجبور می شوند ناهار آنهایی را که در ارتفاع هستند با طناب بالا بفرستند. برخی از دکل ها صفحه استراحتگاه دارند که کارگران می توانند همان بالا غذایشان را بخورند.
هر چی تو ۶ ماه گذشته کار کردم طلبکارم
به گفته آرین، معمولا نصب دکل های مخابراتی به پیمانکاران واگذار می شود و شاید در طول سال سه دکل نصب کنند اما تجهیزات روی آن زمان می برد. نصب هر دکل احتیاج به زیرساخت و بتن ریزی دارد که خودش امکان دارد یک ماه زمان ببرد. حمل قطعات دکل از کارخانه تا محل نصب هم حدود یک ماهی زمان می برد اما هر دکل را می توان چهار روزه جمع کرد. روی یک دکل خیلی ها کار می کنند. در واقع هر بخش از کار را یک تیم پیش می برد.
آنهایی که روی دکل کار می کنند هیچ بیمه ای ندارند که پس از فوتشان پولی دست خانواده هایشان را بگیرد. او به ایسنا می گوید: «یه سری از شرکتا کارگراشونو بیمه می کنن که تعدادشون خیلی کمه. شرایط کشور ما هم طوریه که اگه دو روز بیکار بمونیم دو سال از زندگی عقب می افتیم. به خاطر همین مجبوریم بدون بیمه و تو شرایط سخت هم که شده کار نماییم. خودم به فکر بیمه هستم اما مشکلات، یکی دو تا نیستن. مثلا من هر چی تو ۶ ماه گذشته کار کردم طلبکارم؛ یه چیزی حدود ۲۸ میلیون. با هر پیمانکاری که تماس می گیرم و میگم پولمو بدین میگن هنوز به ما پولی ندادن. در صورتی که می دونم تسویه حساب کردن اما فعلا نمی خوان پول ما رو بدن. پیمانکارا حتی هزینه تجهیزات ایمنی که ما برای کار استفاده می کنیمو نمیدن در صورتی که این تجهیزات خیلی گرونه و بیشتر لوازم، وارداتیه. به خصوص توی شرایط فعلی که تحریمیم و همه چی چند برابر قیمته، مثلا یه کمربندو هشت میلیون تومن و یه کلاه ایمنیو دو میلیون تومن می خریم. مثلا وقتی یه کمربند خارجی می خریم به همین راحتیا خراب نمیشه اما خب قیمتش خیلی بالاست. برخی از اپراتورا هم اصرار دارن که ما حتما از کمربند و کلاه استفاده نماییم و خودشونم هیچ امکاناتی بهمون نمیدن. این تجهیزات تو کشور خودمونم تولید میشه اما راستش هیچ اطمینانی به ایمنیشون نداریم.»
درآمدش از این کار ماهانه حدود ۵ میلیون تومان است و زمانی که متقاضی نصب دکل وجود ندارد یا پیمانکاران بدحسابی می کنند، مجبور است با مسافرکشی چرخ زندگی اش را بچرخاند.
امواج دکل های مخابراتی چه صدمه ای هایی دارد؟
بحث امواج صدمه زای این دکل ها هم در باور عامه داغ است. اما او معتقد است: «این باور اشتباهه. این امواج زمانی می تونه صدمه زا باشه که کسی جلوی دیش قرار بگیره اما چون ما این موضوعو می دونیم، مراعات می نماییم تا مشکلی پیش نیاد. امواج به پایین نمیاد و فقط به صورت مستقیم پخش میشه. اگه ساختمونی جلوی دکل قرار بگیره مجبور میشن جهتشو تغییر بدن. اتفاقا چن جا که برای نصب رفته بودم دیدم همسایه ها با تصور اینکه امواج این دکلا سرطان زاست و ضرر داره، شاکی ان. حتی یکیشون که یه آشنایی تو سازمان انرژی اتمی داشت، با یه دستگاهی امواجو تست کرده بود و دیده بود هیچ صدمه ای نداره. یه بار دیگه که برای نصب رفته بودیم از همسایه ها کتک خوردیم. شیشه ماشینمو شکوندن و اجازه ندادن کارمو انجام بدم اما کارفرما با مامور و وکیلش اومد، کوچه رو بستن، ما هم کارمونو انجام دادیم. یه بار دیگه برای نصب دکل سمت ورامین رفته بودیم. هنوز هیچ کاری انجام نداده بودیم که یه زن و شوهر اومدن و شروع کردن به داد و بیداد که بچه ما مرده. ما هنوز هیچ کاری انجام نداده بودیم. تازه داشتیم بتن پایه رو می ریختیم. هر چی هم براشون توضیح می دادم که بابا ما هنوز کاری نکردیم اما فایده نداشت و می گفتن شما حتما کاری کردین که بچه ما مرده. انگار در اینباره یه بی اعتمادی بین مردم وجود داره. حتی خود ما که سال ها داریم تو این صنف کار می نماییم ندیدیم همکارامون سرطان یا بیماری لاعلاجی بگیرن اما خب ریزش مو و ضعف بدن بین کسایی که روی دکل کار می کنن زیاده.»
دکل های مخابراتی چطور نصب می شوند؟
جنس دکل های مخابراتی از نبشی آهن گالوانیزه ۶ سانت است تا زنگ نزند. دکل ها به وسیله پیچ و مهره سوار می شوند چونکه اگر آهن را جوش دهند خشک می شود و با یک تکان می شکند. آرین می گوید: «دکل عمرش زیاده. من تا حالا ندیدم دکل خراب بشه اما ممکنه ارتفاعش تغییر کنه. مثلا اگه یه دکل ۲۴ متری روی پشت بوم نصب بشه و یه ساختمون ۳۰ متری روبروش ساخته بشه، مجبور میشن ارتفاع دکلو بالا ببرن اما تا جایی که بتونن از دکلی که قبلا نصب شده استفاده می کنن مگه اینکه چاره ای نداشته باشن و مجبور بشن دکل قبلی رو جمع کنن و دکل جدیدتر بذارن. بیشتر، دکلای ۲۴ متری باز میشن و به جاشون دکلای ۴۲ و ۴۸ متری نصب میکنن. برای نصب دکلا هم از دو ماه قبل چاه می کنن و داخل چاهو با ارتفاع ۹ متر میلگرد می بندن. بعد بتُن میریزن و به اندازه یه پایه، سر هر کدومو بیرون میذارن تا دکلو بهش پیچ کنن. دکل خیلی گرونه. حالا من قیمت دقیقشو نمی دونم اما می دونم که با وضعیت الان که قیمت آهن هر روز داره میره بالا، قیمتش دیگه چند برابر قبله.»
با اینکه دزدیدن دکل های مخابراتی کار بسیار سختی به نظر می آید اما وی در طول عمر کاری اش یک مرتبه شاهد دزدیده شدن دکل بوده است: «خیلی وقت پیش یه دکل نزدیک شهر جدید پرند نصب کرده بودیم اما چون لوله کشی گاز از همون مسیر داشت انجام می شد، کار یه مدت تعطیل شد. وقتی برگشتیم سر کار، دیدیم دکل نیست. پیچ و مهره ها رو از بالا باز کرده بودن، آهنا رو بار خاور کرده بودن و برو که رفتیم! ولی خب همه دکلا و تجهیزاتش بیمه ان».
این روزها بحث دزدیدن باطری سایت ها هم حسابی داغ است. پایین دکل ها فنسی وجود دارد که داخل آن تجهیزات مخابراتی کار گذاشته می شود که به وسیله فیبر به آنتن و دیشی که بالای دکل نصب می شود، وصلند. داخل این دستگاه ها ۱۶ باطری کار گذاشته می شود تا زمانی که برق می رود آنتن دهی آن منطقه گرفتار مشکل نشود. معمولا این باطری ها وارداتی اند و هر کدام حدود چهار میلیون تومان قیمت دارند. زمانی که برق می رود ۱۲ ساعتی کار می کنند. بنابراین هم آنها برای باطری حفاظ نصب می کنند.
اجاره نصب دکل روی پشت بام ها چقدر است؟
موضوع دیگری که بین مردم دهان به دهان می چرخد، پول خوبی است که شرکت های اپراتور تلفن همراه برای اجاره نصب دکل روی پشت بام ساختمان ها به مالکان می دهند. به قول آرین، اجاره ها بستگی به این دارد که در پایین شهر نصب شود یا بالاشهر: «تا جایی که من در جریانم سالی ۲۰ تا ۱۰۰ میلیون واسه اجاره این دکلا از سوی اپراتورها میدن. این دکلا فقط روی پشت بوم هم نصب نمیشه. ما مثلا شرق تهران دکلایی داریم که تو حیاط خونه مردم نصب شده. دکلایی که روی پشت بوما نصب میشه نهایتا ۱۲ متره. اگه پِیِ ساختمون محکم باشه ۱۸ متری هم میشه نصب کرد. روی ستونای ساختمانو می کنن و سه طرفشو بتن می ریزن، بعد روش دکلو میذارن. وزن دکلا هم بر مبنای پِی ساختمون محاسبه می کنن که از ۴۰۰ کیلو شروع میشه، شاید به یک تن هم برسه. حتی بتنی که روی ساختمون اضافه می کنن خودش راحت ۳۰۰ کیلو وزنشه. آهنا هم با جرثقیل می برن روی پشت بوم، البته برخی از ساختمونا راهی واسه استفاده از جرثقیل نداره، کارگرا مجبور میشن آهنو ببرن بالا. یادم میاد یه دکل بالاشهر نصب کردیم که قرار بود صاحب ملکش سالی ۶۰ میلیون بابت اجاره بگیره. همسایه ها شاکی بودن که چرا ما نباید همچین پولی بگیریم. معمولا ساختمونایی که واسه نصب دکل پیدا و معرفی میشه هم بر مبنای رانت انتخاب میشن یعنی یه آشنا منطقه رو پیدا و معرفی می کنه تا اونجا دکلو نصب کنن.»
کار در داخل شهر برای کسانی که شغلشان تجهیز و نصب دکل است خیلی راحتتر از کار در بیابان است چونکه دسترسی به امکانات در شهر آسان تر است: «مثلا یه پروژه تو فیروزکوه داشتیم که باید ابزار کارو با خودمون می بردیم بالای کوه. مسیر طوری بود که ماشین هم بالا نمی رفت و همین کارمونو سخت تر کرده بود.»
به گفته آرین، دکل های مخابراتی برای آنتن دهی بهتر نصب می شوند: «این روزا بیشتر آدما هر کدوم دو خط موبایل از اپراتورای مختلف دارن. به خاطر همینم دکلا واسه آنتن دهی بهتر و راحتتر شرکتای مخابراتی نصب می شن.»
او ترجیح می دهد کار خودش را با همه سختی هایی که دارد ادامه دهد: «بعد از سال ها اینکه بخوام شغلمو عوض کنم و کار دیگه ای یاد بگیرم واقعا سخته. خوبی کارمون اینه که تنوع داره؛ هر روز یه نقطه از شهر یا کشور کار می نماییم. کارمند نیستیم که هر روز بریم یه اداره مشخص و بعدازظهر برگردیم خونه.»
آرین از همکارانش که به کشورهای توسعه یافته مهاجرت کرده اند هم می گوید: «بعضی از همکارای من به سختی به آلمان مهاجرت کردن و دارن همین کارو اونجا انجام میدن. خیلی راضی ان. ساعت کاری کمتری دارن، درآمد خیلی خوبی دارن و میگن ۱۲ برابر ایران دارن پول درمیارن. بیمه های خوبی هم دارن و حتی تجهیزات ایمنی رو هم بهشون میدن.»
منبع: asrelink.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب